قدم برون منه از آستان خانه دل

که نقد هر دو جهان است خزانه دل

ز کاسه سر خود فیل مست می گردد

ز خود شراب برآرد زمین خانه دل

سفر به بال و پر موج می کند دریا

ز آه و ناله خویش است تازیانه دل

ز لفظ راه به معنی برند بینایان

و گرنه نیست خط و خال دام و دانه دل

فلک که نقطه پرگار اوست مرکز خاک

جزیره ای است ز دریای بیکرانه دل

فریب کارگشایان روزگار مخور

ببر زآه چراغی به آستانه دل

دو عالمند طلبکار این گهر صائب

فتد به دست که تا گوهر یگانه دل